Συνήθως οι περισσότεροι άνθρωποι ξυπνούν το πρωί γρήγορα, παίρνουν πρωινό γρήγορα, λένε καλημέρα γρήγορα, τρέχουν να πάρουν το λεωφορείο ή το αμάξι γρήγορα, πάνε στην δουλειά γρήγορα, κάνουν την δουλειά τους γρήγορα, γυρνάνε στο σπίτι γρήγορα, πάνε τα παιδιά στο φροντιστήριο γρήγορα ή πάνε να κάνουν μια δεύτερη δουλειά γρήγορα… και η μέρα τελείωσε.
Αλλά αν αυτό το κάνεις κάθε μέρα, τότε η ζωή τελείωσε. Και το βράδυ λοιπόν αυτής της μέρας είσαι κατάκοπος. Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν μόνο 5 μέρες, ή 10 ή 15 τον χρόνο. Και αυτές το καλοκαίρι που πηγαίνουν διακοπές. Και κάποιοι δεν ζουν ούτε αυτές τις 5-15 ημέρες. Είτε γιατί δεν έχουν χρήματα να πάνε κάπου, είτε μπορεί να έχουν απεριόριστα χρήματα αλλά ακόμα κι εκεί όταν πάνε είναι τόσο πολύ “φυλακισμένοι” στις συνήθειες τους που είναι σαν να μην πηγαίνουν πουθενά.
Έτσι λοιπόν, στην καθημερινότητα, οι πιο πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν στα 25 και τους θάβουν στα 85. Ο χρόνος τους έχει περιοριστεί. Και αυτό που θέλω να σε ρωτήσω είναι το εξής: Αν κάνεις έναν απολογισμό της ζωής σου, σε προσωπικό, συναισθηματικό και οικονομικό επίπεδο, που βρίσκεσαι; Αν θα μπορούσες να βαθμολογήσεις την ποιότητα αυτών των τομέων, τη ζωή σου, από το 0 έως το 10 με 0 το χείριστο και 10 το τέλειο, αυτό που θα ήθελες, αυτό που αξίζεις, τι βαθμό θα έβαζες;
Τώρα θέλω να σκεφτείς, σε όποιον τομέα από τους τρεις που αυτή την περίοδο είναι ο πιο σημαντικός για σένα, τι είναι αυτό που διψάς να ζήσεις και δεν έχεις ζήσει; Και δεν το έχεις ζήσει για οποιονδήποτε λόγο. Είτε γιατί δεν μπορούσες πρακτικά, είτε γιατί δεν μπορούσες νοητικά, είτε γιατί ίσως υπήρχε κάποιος άλλος λόγος που μπορεί να μην σου το επέτρεπε. Όποιος κι αν είναι ο λόγος, θέλω να δεις τι είναι αυτό που δεν έζησες.
Και τώρα θέλω να κάνεις κάτι ακόμη. Θέλω να πεις στον εαυτό σου, ανεξάρτητα από το ποια είναι η ηλικία σου, πόσο χρονών πιστεύεις ή ευελπιστείς να φτάσεις. Ογδόντα; Ενενήντα; Εκατό; Εκατόν δέκα; Πόσος είναι ο χρόνος που έχεις; Αν δεν πιστεύεις ότι θα φτάσεις αυτά τα χρόνια συμβαίνουν τα εξής πράγματα. Ή δεν έχεις όνειρα στη ζωή σου ή δεν φροντίζεις τον εαυτό σου σε σωματικό, συναισθηματικό, ψυχικό, νοητικό και πνευματικό επίπεδο.
Ας κάνουμε κάτι. Πάρε μια μεζούρα. Έστω λοιπόν ότι θέλεις να φτάσεις ενενήντα χρονών. Τέντωσε την μεζούρα από το 0 μέχρι το 90. Τώρα θέλω να αρχίσεις να τυλίγεις αυτή την μεζούρα από το μέρος του 0 και να την μικραίνεις μέχρι να φτάσεις στον αριθμό που αντιστοιχεί στην ηλικία σου. Πόσος χρόνος σου απομένει; Αυτό που έχει μείνει στην μεζούρα είναι τα χρόνια που σου απομένουν. Η υπόλοιπη μεζούρα είναι τα χρόνια που πέρασαν και δεν θα ξανάρθουν ποτέ.
Μένουν λοιπόν αυτά τα χρόνια, από την ηλικία σου μέχρι τα έτη που υποθέτεις πως θα φτάσεις. Και τώρα θέλω να σε ρωτήσω το εξής: Πόσο χρόνο έχεις για να αναβάλλεις; Για να έχεις δικαιολογίες; Πόσο γρήγορα πέρασε η ζωή σου μέχρι τώρα; Έχεις μόνο τα χρόνια που υπολείπονται στην μεζούρα για να κάνεις αυτά που δεν έκανες. Για τις δικαιολογίες που είχες στο μυαλό σου. Για τους φόβους που είχες. Για ότι κι αν σε κράταγε πίσω.
Θέλω λοιπόν να σκεφτείς τι ήταν πραγματικά αυτό που σε κράταγε πίσω σε προσωπικό, συναισθηματικό και οικονομικό επίπεδο; Τώρα, κράτησε στα χέρια σου αυτή την μεζούρα και είμαι σίγουρος ότι θα πάρεις τις σωστές αποφάσεις για σένα και τη ζωή σου.
Αυτό το άρθρο θα ήθελα να το αφιερώσω στην Ιωάννα που μου μίλησε για αυτή την μεζούρα και όταν μου το είπε έπαθα σοκ. Την βρήκα εκπληκτική ιδέα. Είναι απίστευτη ιδέα γιατί συνειδητοποίησα πόσο έχει μικρύνει ο χρόνος που έχω για να κάνω αυτά που θέλω και αυτά που ονειρεύομαι στη ζωή μου. Και συνειδητοποιώ πόσο μικραίνει το περιθώριο των δικαιολογιών μου και της σημασίας που δίνω στους φόβους μου σε σχέση με τα όνειρα μου.
Σκέψου λοιπόν τι θέλεις, γράψε τους στόχους σου σε ένα χαρτί, γράψε τους στο κινητό σου, στο tablet σου, στο ταβάνι, στο πάτωμα, παντού, και ζήσε τα όνειρα σου. Ζήσε με πάθος!
