Οι λέξεις που χρησιμοποιούμε είτε μας ενθαρρύνουν να είμαστε δημιουργικοί και αισιόδοξοι ή μας «κλείνουν», μας δίνουν μια μικρότερη εικόνα των δυνατοτήτων, και μας αποδυναμώνουν.
Οι λέξεις που χρησιμοποιούμε καθορίζουν την προσωπική μας πραγματικότητα και έχουν μια πολύ πραγματική επίπτωση στο τι επιτρέπουμε στον εαυτό μας να σκεφτεί. Είναι ο τρόπος που λέμε στον εαυτό μας τι μας αξίζει από τη ζωή.
Σου το έχουν πει ποτέ αυτό; “Είναι καλή ιδέα, αλλά …”
Το ξέρεις πολύ καλά, ότι δεν έχει σημασία τι λέει κάποιος, αν προστεθεί ένα «αλλά» στο τέλος, πολύ απλά αφαιρεί το μεγαλύτερο μέρος της έννοιας από την αρχική πρόταση.
Είναι ακόμη πιο ενδιαφέρον το ότι οι άνθρωποι το κάνουν για τον εαυτό τους!
Για παράδειγμα:
«Θα ήθελα να χάσω βάρος, αλλά …»
«Θα ήθελα μια προαγωγή, αλλά …»
«Θα μπορούσα να πάω να δω τους γονείς μου το Σάββατο, αλλά …»
«Θέλω να κάνω πράγματα για μένα, αλλά…»
Ενδιαφέρον, έτσι; Αυτό που ακολουθεί το “αλλά” είναι σχεδόν πάντα είτε κάτι που ανατρέπει κάτι όμορφο, ή μια δικαιολογία ως προς το γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν να πάρουν αυτό που θέλουν.
Να λοιπόν μια μικρή συμβουλή για σένα. Μια σκέψη.
Τι συμβαίνει σε αυτές τις προτάσεις, αν αντικαταστήσουμε «αλλά» με το «και»;
“Αυτή είναι μια καλή ιδέα, και …
Ακούγεται σαν ιδέα μπορεί να γίνει αποδεκτή και ίσως και να βελτιωθεί, έτσι δεν είναι;
«Θέλω να χάσω βάρος, και… – να πώς θα πάω να το κάνω»!
«Θα ήθελα μια προαγωγή, και… – κάνω ενέργειες».
« Θα μπορούσα να πάω να δω τους γονείς μου το Σάββατο, και… – να ρίξω και μια βουτιά στη διπλανή παράλια»
«Θέλω να κάνω πράγματα για μένα, και… – Θα τα κάνω»
Το “Αλλά” περιορίζει τις δυνατότητες, και σου λέει τι είναι λάθος και γιατί δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Το “Και” περιλαμβάνει περισσότερες επιλογές, και οδηγεί σε σκέψεις για το πώς θα κάνεις κάτι.
Αυτή είναι η γλώσσα δύο διαφορετικών κόσμων, δύο διαφορετικών τρόπων ζωής.
Εσύ τι επιλέγεις;
Αυτή η σκέψη μας οδηγεί στην επόμενη «μικρή λέξη».
Το πρόβλημα με το «γιατί» είναι ότι οδηγεί σε κάποιο «γιατί έτσι».
Όταν ρωτάς «γιατί» σχεδόν απαιτείς μια ιστορία που θα εξηγήσει το «γιατί έτσι» και απαντάς σε αυτή την ερώτηση με μια ιστορία του πως έχουν τα πράγματα ασχέτως με το αν είναι πραγματικά έτσι ή όχι!
«Γιατί οι άνθρωποι είναι αγενείς;» – Γιατί αν δεχθείς την υπόθεση ότι «όλοι» οι άνθρωποι είναι αγενείς μπορείς να παραπονιέσαι και να γκρινιάζεις και έτσι αποφεύγεις να προσπαθήσεις να διαχειριστείς το ότι στη πραγματικότητα μερικοί άνθρωποι δεν αντέχουν τις πιέσεις και αντιδρούν πολλές φορές με αγένεια.
«Απλώς δεν μπορώ να καταλάβω γιατί επέλεξες αυτό» – Γιατί αν καταλάβω θα πρέπει να δεχτώ την επιλογή σου είτε μου αρέσει είτε όχι.
Το ερώτημα «γιατί» είναι ερώτηση χρήσιμη για δίχρονα, και ίσως ντετέκτιβς που διερευνούν μια υπόθεση ή επιστήμονες στο εργαστήριο.
Όχι τόσο για τους ενήλικες.
Θέλεις να ξέρεις ποια είναι ακόμα πιο χρήσιμη λέξη για τους περισσότερους από εμάς, τις περισσότερες φορές;
Η λέξη είναι «πώς». Για παράδειγμα, «Πώς μπορώ να διαχειριστώ έναν αγενή άνθρωπο;»
Έχουμε και πάλι, δύο διαφορετικές λέξεις από δύο διαφορετικές αντιλήψεις. Το “Γιατί” σε προσκαλεί να αποδεχθείς μια δηλωμένη πραγματικότητα και στη συνέχεια απαιτεί μια ιστορία που να το δικαιολογεί. Πιθανώς ένα χάσιμο χρόνου. Το “Γιατί” σε σπρώχνει να κοιτάξεις πίσω στο παρελθόν, αναζητώντας τις αιτίες.
Από την άλλη πλευρά, το “Πώς” είναι μια λέξη που υποδηλώνει δράση και αυτό είναι η ουσία της ζωής.
Κοιτάζει στο μέλλον.
Πώς μπορώ να πάρω αυτό που θέλω;
Πώς μπορώ να ταυτίσω τις επιθυμίες μου με τις επιθυμίες κάποιου άλλου ατόμου; “
Εδώ έχουμε το επόμενο “κακό παιδί” από αυτή τη μικρή οικογένεια λέξεων.
“Θα έπρεπε να είχα κάνει διαφορετικά.”
“Θα πρέπει να το κάνουμε όπως το κάνουν.”
“Τι πρέπει να κάνω?”
Θέλω να επιστήσω την προσοχή σου σχετικά με αυτή τη λέξη γιατί έρχεται πολύ συχνά από τις «παιδικές» καταστάσεις. Έχουμε όλοι τη φωνή ενός γονέα στο κεφάλι μας, που μας μεταχειρίζεται σαν να φοράμε ακόμη πάνες. Και αυτή η λέξη είναι σίγουρα ενός τέτοιου γονέα.
Το “πρέπει”, και ακόμα χειρότερα το «θα έπρεπε να είχα», θα σε κάνει να δυστυχισμένο. Είναι οι λέξη δυσαρέσκειας, αδυναμίας, λύπης και ενοχής.
Δοκίμασε το «Θα μπορούσα να» αντί του «εγώ πρέπει». Ή «θέλω» ή «Εγώ Επιλέγω». Ακόμα και αν προσθέσεις το ίδιο τέλος, μπορείς να αντλήσεις περισσότερη δύναμη από το «εγώ θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά την επόμενη φορά»
Για παράδειγμα «θέλω να είμαι στην ώρα μου» αντί του «θα πρέπει να είμαι στην ώρα μου» ή «δεν θα πρέπει να καθυστερώ ».
Σκέψου τις λέξεις που χρησιμοποιείς – τόσο στους άλλους όσο και στον εαυτό σου.
Ειδικά αυτές τις τρεις μικρές λέξεις-διακόπτες.
Ζήσε με πάθος!
Να σου θυμίσω πως θα χαρώ να μοιραστείς μαζί μου τις σκέψεις σου από κάτω στα σχόλια.
