Υπάρχει κάποιος άνθρωπος που να γνωρίζεις, που να μην ήθελε να ελέγξει το μυαλό του στο απόλυτο;
Υπάρχει ένας άνθρωπος που μπορείς να φανταστείς, που δεν θα ήθελε να μπορεί να πάρει τον έλεγχο του μυαλού του και να μπορεί να κάνει θαύματα;
Ούτε ένας άνθρωπος!
Υπάρχουν όμως πάρα πολλοί άνθρωποι, που δεν ξέρουν πως να ελέγξουν το μυαλό τους.
Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που είναι έρμαια του μυαλού τους.
Πάει πουθενά το μυαλό σου; Ίσως το μυαλό σου να πάει και στον ίδιο σου τον εαυτό. Αν λοιπόν δεν είσαι ήρεμος, δεν είσαι χαρούμενος, δεν είσαι ευτυχισμένος, δεν απολαμβάνεις τη ζωή σου, δεν αποδέχεσαι τον εαυτό σου όπως είναι και όπως δεν είναι, τότε να ξέρεις είσαι έρμαιο του μυαλού σου. Δεν το ελέγχεις. Σε ελέγχει.
Αλλά σκέψου το εξής: Τι θα συμβεί ,αν δεν ελέγξεις εκείνο το κομμάτι του μυαλού σου, που ελέγχει την καρδιά σου, το κυκλοφορικό σου, το αναπνευστικό σου και όλα σου τα συστήματα προκειμένου εσύ να είσαι ασφαλής; Έτσι ακριβώς μπορεί να καταστραφεί η ζωή σου.
Όταν δεν έχεις τον έλεγχο του μυαλού σου κινδυνεύεις
Δεν μου αρέσουν οι καταστροφολογίες, αλλά όταν κάτι είναι η αλήθεια δεν μπορώ να στο κρύψω. Εάν δεν είχες τον έλεγχο υποσυνείδητα της καρδιάς, του κυκλοφοριακού, του ενδοκρινολογικού, του λεμφικού.. Όλα αυτά τα συστήματα που σε κάνουν να είσαι ζωντανός.. Τότε τι θα γινόταν; Θα ζούσες; Βεβαίως και όχι.
Φαντάσου ότι μπορεί να είχες 3-4 δουλειές να κάνεις μέσα στην μέρα και να πελαγώνεις. Φαντάσου λοιπόν να μπορούσαμε οι άνθρωποι να είχαμε στον έλεγχο, όλα αυτά που σου περιέγραψα συνειδητά. Δεν θα την παλεύαμε.
Τι είναι αυτό που μας εμποδίζει και δεν μας επιτρέπει να έχουμε τον έλεγχο του μυαλού μας;
Η Άγνοια, και ότι πάρα πολλά χρόνια χωρίς να το ξέρουμε εκπαιδεύουμε το μυαλό μας, να είναι άναρχο. Επαναλαμβάνω: Η Άγνοια και πάρα πολλά χρόνια εκπαιδεύουμε το μυαλό μας να είναι άναρχο.
Γύρισε λοιπόν την ταινία της μνήμης σου, πίσω στο παρελθόν και παρατήρησε, τι κάνεις από τα παιδικά σου χρόνια. Η μόνη φάση στην ζωή μας ,που προσπαθούν να μας κάνουν να μην είμαστε άναρχοι, είναι από την ηλικία των 4-7 ετών που αρχίζουμε να πηγαίνουμε στο νηπιαγωγείο, να πηγαίνουμε με τους γονείς μας στις δεξιώσεις, σε παρέες και πρέπει να είμαστε καθώς πρέπει.
Αλλά πάλι αυτό είναι μια μορφή αναρχίας, για το μυαλό, και θα σου εξηγήσω ακριβώς τώρα το γιατί. Καταρχήν μέχρι τα 4-5 μας έτη τα πάντα είναι τέλεια ότι και να κάνουμε. Ότι και να κάνουμε είναι τέλειο.
Είμαστε μπροστά σε πάρα πολύ κόσμο και ρευόμαστε «Μπράβο το παιδάκι μου. Μπράβο. Μπράβο. Ρεύτηκε».
Είμαστε μπροστά σε κόσμο και φωνάζουμε, ουρλιάζουμε, τα κάνουμε σμπαράλια «Μπράβο, μπράβο. Ζωηρό παιδάκι.». Δεν μιλάω για τις στιγμές που είμαστε κουρασμένοι. Μιλάω για όλες τις άλλες στιγμές.
Είμαι μπροστά σε κόσμο και εκείνη την στιγμή κάνω μια ζημιά όλοι γελάνε. Αλλά το ίδιο πράγμα όταν το κάνω όταν μεγαλώνω είναι πρόβλημα.
«Σήκω πάνω – Κάτσε κάτω»
Τι θέλω λοιπόν να σου πω; Κάποια στιγμή αποφασίζουν οι γονείς μας ή οι άνθρωποι που μας μεγαλώνουν ότι «Ξέρεις τι; Αυτό δεν είναι σωστό.» Και ξαφνικά βρισκόμαστε σε ένα σοκ. «Κάτσε μαμά, μέχρι τώρα με χειροκροτούσες, τώρα γιατί δεν είναι σωστό;». Και βρισκόμαστε σε ένα κοινωνικό σύστημα, σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα, που συμβαίνει η εξής παράνοια: Τίποτα δεν δουλεύει σωστά, τίποτα δεν δουλεύει οργανωμένα, τίποτα δεν έχει κάτι από όλα αυτά, αλλά την ίδια στιγμή μας λένε να είμαστε «Σήκω πάνω. Κάτσε κάτω.»
Και όλο αυτό αν το συνειδητοποιήσεις είναι μια αναρχία. Και έχοντας λοιπόν όλα αυτά τα πρότυπα, βγαίνω έξω να πάω σε ένα Πανεπιστήμιο, να πιάσω μια πρώτη δουλειά , και αντιμετωπίζω πάνω κάτω τα ίδια πράγματα. Ουάου. Και κάποια στιγμή αρχίζω και πονώ. Και συνειδητοποιώ ότι το μυαλό μου κάνει ότι θέλει. Άλλα του λέω, άλλα καταλαβαίνει, άλλα κάνει. Και τελικά η ζωή μου είναι ένα μαρτύριο. Ένα μαρτύριο οικονομικό, ένα μαρτύριο συντροφικό, ένα μαρτύριο καθημερινό. Και νομίζω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα για όλα αυτά. Και ναι για κάποιους, είναι η αλήθεια τους. Αλλά δεν είναι η γενικότερη αλήθεια.
Έτσι λοιπόν η ερώτηση είναι: «Πώς μπορώ εγώ να πάρω τον έλεγχο του μυαλού μου;» Αν έχεις δει πάρα πολλά video δικά μου, το νούμερο ένα πράγμα που χρειάζεται να κάνεις, προτού αλλάξεις κάτι είναι να καταλάβεις. Το να εύχεσαι, να ελπίζεις ή να δρας στο σύμπτωμα δεν οδηγεί πουθενά.
Φαντάσου λοιπόν να έχω έναν πονόδοντο και να παίρνω το καλύτερο παυσίπονο. Μάταιο. Πουθενά δεν μπορεί να σε βοηθήσει το παυσίπονο.
#1
Πρέπει να καταλάβεις ότι πονάει το δόντι σου.
#2
Χρειάζεται να το αποδεχτείς και να μην απελπίζεσαι και λες «Αχ, πονάει το δόντι μου και τι να κάνω;». Ακόμα και να το κάνεις, το δόντι δεν θα σταματήσει να πονάει.
#3
Χρειάζεται να μην πάρεις παυσίπονο.
Και λέγοντας παυσίπονο εννοώ πάρα πολλούς τύπους παυσίπονων που υπάρχουν εκεί πέρα έξω, που είναι τα κλασικά παυσίπονα και αντικαταθλιπτικά και όλα αυτά τα φάρμακα που υπάρχουν. Και δεν λέω, δεν είμαι αυτός που θα σου πω πάρε ή μην πάρεις, σε καμία περίπτωση. Αυτό που σου λέω είναι ότι πρέπει να πας σε έναν ειδικό σοβαρό, γιατί οι περισσότεροι το μόνο που κάνουν είναι να σε χαπακώνουν. Το δεύτερο, παυσίπονο μπορεί να είναι ο φίλος , που βιώνει το ίδιο πράγμα και δεν θέλει να με δει να κάνω κάτι διαφορετικό οπότε τι θα κάνει; Θα υποστηρίξει αυτό που εγώ δεν πρέπει να κάνω.
Συνεπώς:
- Χρειάζεται να καταλάβω τον πόνο μου και να μην τον μαλακώσω.
- Χρειάζεται να τον αποδεχτώ.
- Αφού έχω καταλάβει τον πόνο μου και τον έχω αποδεχτεί χρειάζεται κάτι να κάνω με αυτό. Τι είναι αυτό; Ένα πράγμα είναι να μην κάνω, σε πάω αντίθετα. Να μην κάνω τα πράγματα «κουτουρού».
Δεν θα ξεχάσω πριν από μερικές μέρες έκανα coaching με μια κοπέλα και μου έλεγε:
«Ρε συ Μάνο προσπαθώ 3 χρόνια να αλλάξω και δεν μπορώ»
«Ωωωω. 3 χρόνια είναι πολλά. 3 χρόνια ε;» της είπα.
«Ναι. Έχω κάνει τα πάντα» μου λέει.
«3 χρόνια και έχεις κάνει τα πάντα;»
«Ναι»
«Τι έχεις κάνει;» την ρωτάω.
«Να..» μου λέει «Εκεί πέρα κάθομαι, το σκέφτομαι, το σκέφτομαι, το σκέφτομαι»
«Και δεν αλλάζει ε;»
«Όχι» μου λέει.
«Σε πονάει πολύ αυτό ε; Είναι πρόβλημα» της λέω.
«Ε, για να είμαι εδώ»
«Το καταλαβαίνω. Να σε ρωτήσω κάτι;»
«Παρακαλώ»
«Προτού γίνεις Makeup Artist πήγες σε κάποια σχολή; Διάβασες κάτι;»
«Ναι» μου λέει.
«Γιατί πήγες; Γιατί ξεκίνησες έτσι;»
«Καλά, είσαι τρελός; Αν δεν πήγαινα πως θα μάθαινα;» μου λέει
«Α! Δεν γίνεται ε;»
«Όχι» μου λέει «Είναι παράλογο αυτό»
«Δηλαδή αν δεν πας σε μία σχολή makeup artist, αν δεν έχεις κάποιον να σου δείξει, αν δεν έχεις κάτι να διαβάσεις, αν δεν έχεις κάποιον να δεις, δεν θα μπορέσεις να το κάνεις»
«Όχι» μου λέει «Δεν καταλαβαίνω. Είναι παρανοϊκό αυτό που με ρωτάς»
«Α! Παρανοϊκό. Ok. Εσύ τι έκανες για να αλλάξεις;»
«Προσπαθούσα να σκεφτώ»
«Που έμαθες τι να σκεφτείς, πώς να σκεφτείς και τι να κάνεις ακριβώς;»
«Μόνη μου»
«Και συνεχίζεις να αναρωτιέσαι;»
Σημαντικό μήνυμα:
Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχω γνωρίσει, προσπαθούν να πετύχουν κάτι χωρίς να ξέρουν τι να κάνουν. Φαντάζονται. Τους το είπε ένας φίλος τους. Το διάβασαν κάπου στο Google. Το διάβασαν σε 2-3 blog ανεξαρτήτως πηγής, πόσο σοβαρά είναι αυτά τα blog, ποιος το έχει γράψει.. Περνάνε τα χρόνια, απογοητεύονται και λένε στον εαυτό τους «Είσαι άχρηστος», «Δεν μπορείς», «Δεν γίνεται».. Ας σοβαρευτούμε.
Πάρε το Μυαλό και τη Ζωή σου στα Σοβαρά
Άρα λοιπόν, το επόμενο που χρειάζεται να κάνεις, είναι να μάθεις από έναν που ξέρει τι να κάνεις. Βρες έναν άνθρωπο, μία γνώση, ένα βιβλίο, ένα σεμινάριο, και κάντο. Μην περιμένεις να πετύχεις, να ελέγξεις το μυαλό σου, όταν δεν ξέρεις πώς δουλεύει το μυαλό, πώς δουλεύουν τα συναισθήματα και πάρα πολλά ΠΩΣ.
Είναι τουλάχιστον παράνοια να κρίνεις και να κατακρίνεις , να κατηγορείς και να στενοχωριέσαι και να απογοητεύεσαι , να βγάζεις συμπεράσματα «Αυτό δεν γίνεται», «Το άλλο δεν γίνεται», «Πάντα θα ζήσω έτσι» όντας χωρίς γνώση.
Που θα Βρεις την Γνώση;
Πριν πας εκεί, γιατί μπορούμε να δουλέψουμε μαζί, μπορείς να βρεις στο site μου πάρα πολλά προγράμματα που έχω, μπορείς να μπεις στο blog μου. Σου συστήνω να βλέπεις κάθε μέρα τουλάχιστον 2-3 Videos, τουλάχιστον 2-3 videos, να κάνεις πλύση εγκεφάλου στο μυαλό σου, όπως στην έκαναν όταν ήσουν μικρός.
Άρα λοιπόν:
#1
Να το δεις, να καταλάβεις τι κάνεις με το μυαλό σου.
#2
Να το αποδεχτείς.
#3
Μην κάνεις ότι να’ ναι επειδή απλά σου κατέβηκε στο μυαλό και μετά να σε κατηγορήσει.
Εάν κάνεις αυτά τα #3 πράγματα σε λίγο χρονικό διάστημα, 1-2 μήνες, θα αρχίσεις να έχεις μια πολύ σημαντική πρόοδο σχετικά με το πως καταλαβαίνεις, αντιλαμβάνεσαι και έχεις στο μυαλό σου. Το ταξίδι είναι μεγάλο. Αυτό είναι μόνο το πρώτο βήμα. Αλλά κάντο και θα με θυμηθείς.
Να θυμάσαι ότι είσαι υπέροχος!
Να Αγαπάς τον Εαυτό σου και να Ζεις με Πάθος!
