“Κλέφτες ονείρων”

Θα ξεκινήσω από το πρώτο για την επίτευξη του στόχου. Το πρώτο πράγμα που παίζει ρόλο είναι το κατά πόσο το θέλουμε. Το σημαντικό σε αυτό το βήμα είναι ότι όσο πιο πολύ το θέλουμε τόσο πιο ελκυστικό γίνεται για τους άλλους, και αυτόματα δημιουργούνται διάφορα σενάρια στο μυαλό τους που συνήθως είναι : “να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα”. 

Σε αυτό το σημείο Υπάρχουν δυο επιλογές , να αφιερώσουμε την ενέργεια μας σε αυτούς που ασχολούνται με το όραμα μας ή να ασχοληθούμε με το όραμα μας. Και εκεί έρχεται η εστίαση. Που θέλουμε να εστιάσουμε; Που εάν εστιάσουμε θα μας φέρει πιο κοντά στο στόχο μας; Θα μας κάνει να νιώθουμε ηρεμία, ευτυχία, πληρότητα ή οτιδήποτε άλλο μας κάνει να αισθανόμαστε ωραία;

Το μόνο σίγουρο για όσους έχουν ανέβει ένα βουνό ή θέλουν να ανέβουν το βουνό της προσωπικής τους ευτυχίας και επιτυχίας, είναι ότι στην αρχή ένα μονοπάτι στο βουνό, μπορεί να έχει αγκάθια, ζωάκια και πολλά άλλες αποτρεπτικές συγκυρίες, μα όταν ένας ορειβάτης κατακτήσει τη κορυφή, τότε είναι όλα μια όμορφη θέα και ευχάριστη ανάμνηση. 

Επιπλέον, καθώς η ομίχλη από τη πόλη έχει κατακυριεύσει τα χαμηλά υψόμετρα, όλα αυτά τα ζωάκια πασχίζουν να ανέβουν και αυτά, προσπαθώντας να σωθούν, γιατί ξεχάστηκαν εκεί κάτω στην προσπάθεια τους να αγκιστρωθούν στον ορειβάτη.

Ο λόγος που ο ορειβάτης τα κατάφερε να ανέβει σύντομα είναι ότι είχε τη τύχη να μάθει κάποτε για την διαφορά μεταξύ σοφού και έξυπνου. Ο έξυπνος μαθαίνει από τα λάθη του και ο σοφός από τα λάθη των άλλων. 

Πολλές φορές όταν σκεφτόμαστε τις οπτικές γωνίες των καταστάσεων και γεγονότων μπορούμε να έχουμε ως βάση δυο πλαίσια : Η μία γωνία είναι η αρνητική και ή άλλη είναι αυτή που θα μας προστατεύσει από το να συνεχίσουμε το υπέροχο ταξίδι μας και να μας δυναμώσει. Το αεροπλάνο απογειώνεται με την αντίσταση του αέρα;

Και όταν το κάνουμε αυτό τότε θα μπορούμε να είμαστε ανάλογα ευέλικτοι για να κάνουμε το όραμα μας πραγματικότητα. Γιατί δεν υπάρχει ένας σωστός δρόμος για την επιτυχία. Υπάρχει ο κατάλληλος δρόμος την κατάλληλη στιγμή για το συγκεκριμένο στόχο.

Έτσι, ανεξάρτητα από το πιο είναι το όραμα μας για τη δική μας ζωή, πολλές φορές μπορούμε να συναντήσουμε εμπόδια και δυσκολίες. Αυτό που θα κάνει τη διαφορά είναι το ποιοι θα είμαστε εμείς σε σχέση με αυτά και πως θα τα χρησιμοποιήσουμε για να πάμε ένα βήμα ακόμη πιο μπροστά.

Μήπως τελικά όλοι αυτοί που στέκονται εμπόδιο μπροστά μας, πετυχαίνουν το στόχο τους με το να ασχολούμαστε με αυτούς, παρά το όραμα μας; Και ως αποτέλεσμα αυτού να νιώθουν δυνατοί, άξιοι και ότι άλλο θέλει ο καθένας;

Είναι αυτό για εμάς; Μας αξίζει μια τέτοια ζωή; Γιατί να μην ζήσουμε όπως θέλουμε και αξίζουμε;

Αξίζει φίλε/η μου να υπάρχουμε για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να μας κάψει… Ας βάλουμε στόχο το φεγγάρι και εάν δεν το πετύχουμε, θα βρεθούμε ανάμεσα στα αστέρια…

 Υ.γ. Θα χαρώ να μοιραστείς τις απόψεις σου μαζί μου…

Ζήσε με Πάθος!