Στην καθημερινότητα μας συχνά υπέρ εστιάζουμε σε ρηχά θέματα – οικονομικά για παράδειγμα – και όχι αρκετά σε ό, τι εμπνέει τις καρδιές και τα συναισθήματα των ανθρώπων.
Παρακάτω παρατίθενται πέντε δυνατές ιστορίες που καταφέρνουν να αφυπνίσουν συνειδήσεις και να σε κάνουν να σκεφτείς.…
Ελπίζω να τις απολαύσεις και να τις προωθήσεις σε ανθρώπους που θα τις απολαύσουν και αυτοί με τη σειρά τους.
Κατά τη διάρκεια του δεύτερου μήνα στο πανεπιστήμιο, ο καθηγητής μας, μας έδωσε ένα κουίζ. Αμέσως ένα γρήγορο πέρασμα τις ερωτήσεις, μέχρι που διάβασα το τελευταίο: “Ποιο είναι το πρώτο όνομα της γυναίκας που καθαρίζει το σχολείο;” Σίγουρα αυτό ήταν κάποιο είδος αστείου. Είχα δει τη γυναίκα αρκετές φορές. Ήταν ψηλή, μελαχρινή και στα 50 της, αλλά πώς να γνωρίζω το όνομά της; Έδωσα την εργασία μου, αφήνοντας τη τελευταία ερώτηση κενή. Πριν σχολάσουμε, ένας μαθητής ρώτησε αν η τελευταία ερώτηση θα προσμετρηθεί στη βαθμολογία μας. «Απολύτως», είπε ο καθηγητής. “Στη σταδιοδρομία σου θα συναντήσεις πολλούς ανθρώπους. Όλοι είναι σημαντικοί. Αξίζουν την προσοχή και τη φροντίδα σου, ακόμα κι αν το μόνο που θα κάνεις θα είναι να χαμογελάσεις και να πεις «γεια». Ποτέ δεν έχω ξεχάσει αυτό το μάθημα. Έμαθα επίσης το όνομά της ήταν Ντόροθι.
Πολύ λίγοι άνθρωποι θα φτάσουν στην επιτυχία όταν αμφιβάλουν. Γιατί; Γιατί, αν σου πω να μην σκεφτείς ένα κατακόκκινο, υπέροχο, μυρωδάτο όμορφο τριαντάφυλλο, τι θα σκεφτείς; Τριαντάφυλλο θα σκεφτείς. Κι αυτό γιατί; Γιατί εκεί εστίασες το μυαλό σου.
Άρα λοιπόν, όταν εστιάζεις στην αμφιβολία, τι θα πάρεις στη ζωή σου; Την αμφιβολία. Και το ωραίο της υπόθεσης ποιο είναι; “Το ήξερα εγώ από πριν, καλά αμφέβαλα”. Και δικαιώνουμε τον εαυτό μας κιόλας. Γιατί; Για κάτι το οποίο δημιουργούσαμε υποσυνείδητα. Άρα λοιπόν, μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να έχει αμφιβολία γι’ αυτό που είσαι, γι’ αυτό που κάνεις, γι’ αυτό που θέλεις.
Ένα βράδυ, στις 23:30 περίπου, μια ηλικιωμένη αφρικανή γυναίκα στεκόταν στο πλάι της εθνικής οδού προσπαθώντας να υπομείνει μια δυνατή καταιγίδα. Το αυτοκίνητό της είχε μείνει και χρειάζονται απεγνωσμένα κάποιον να την μεταφέρει. Μούσκεμα, αποφάσισε να κάνει σήμα στο επόμενο αυτοκίνητο. Ένας νεαρός λευκός άνδρας σταμάτησε για να βοηθήσει. Αυτό ήταν γενικά ανήκουστο σε εκείνες τις ταραγμένες μέρες της δεκαετίας του 1960. Ο άνθρωπος που την πήρε, την βοήθησε να βρει ταξί. Φαινόταν να βιάζεται! Έγραψε τη διεύθυνσή του, τον ευχαρίστησε και έφυγε. Επτά μέρες πέρασαν και ένα χτύπημα ακούστηκε στην πόρτα του ανθρώπου. Προς μεγάλη του έκπληξη, μια γιγαντία έγχρωμη τηλεόραση παραδόθηκε στο σπίτι του. Ένα σημείωμα έγραφε: «Σας ευχαριστώ πολύ για την βοήθειά σας στην εθνική οδό τις προάλλες. Η βροχή «μούλιασε» όχι μόνο τα ρούχα μου, αλλά το ηθικό μου. Στη συνέχεια λόγω εσάς, ήμουν σε θέση να βρεθώ στην κλινική του συζύγου μου λίγο πριν πεθάνει. Ο Θεός να σας ευλογεί για την ανιδιοτελή βοήθειά σας. Με ειλικρίνεια, κυρία Nat King Cole.»
Τις ημέρες που ένα σπέσιαλ παγωτό κόστιζε πολύ λιγότερο, ένα 10χρονο αγόρι εισήλθε σε μια καφετέρια ενός ξενοδοχείου και κάθισε σε ένα τραπέζι. Μια σερβιτόρα έβαλε ένα ποτήρι νερό μπροστά του. “Πόσο κοστίζει ένα σπέσιαλ παγωτό;» «Πενήντα λεπτά,” απάντησε η σερβιτόρα. Το μικρό αγόρι τράβηξε το χέρι του έξω από την τσέπη του και μέτρησε μια σειρά από νομίσματα. “Πόσο κάνει ένα πιάτο απλό παγωτό;» ρώτησε. Κάποιοι άνθρωποι τώρα περίμεναν για ένα τραπέζι και η σερβιτόρα ήταν λίγο ανυπόμονη. «Τριάντα-πέντε λεπτά», είπε απότομα. Το μικρό αγόρι μέτρησε και πάλι τα νομίσματα. «Θα ήθελα το απλό παγωτό», είπε. Η σερβιτόρα έφερε το απλό παγωτό, έβαλε το λογαριασμό στο τραπέζι και αποχώρησε. Το αγόρι τελείωσε το παγωτό, πλήρωσε στο ταμείο και έφυγε. Όταν η σερβιτόρα ήρθε πίσω να καθαρίσει ξεροκατάπιε με αυτό που είδε. Εκεί, τακτοποιημένα δίπλα από το άδειο πιάτο, ήταν δεκαπέντε σεντς – το φιλοδώρημα της.
Στην αρχαιότητα, ένας βασιλιάς τοποθέτησε έναν ογκόλιθο σε ένα δρόμο. Στη συνέχεια κρύφτηκε και παρακολουθούσε για να δει αν κάποιος θα έσπρωχνε στην άκρη το τεράστιο βράχο. Μερικοί από τους πλουσιότερους εμπόρους και τους αυλικούς του βασιλιά ήρθαν και απλά περπάτησαν γύρω από αυτόν. Πολλοί, μεγαλόφωνα κατηγόρησαν το βασιλιά για το ότι δεν διατηρούσε τους δρόμους ανοιχτούς, αλλά κάνεις δεν έκανε τίποτα για να πάρει τη μεγάλη πέτρα έξω από το δρόμο. Στη συνέχεια, ένας αγρότης ήρθε μεταφέροντας ένα φορτίο λαχανικών. Πλησιάζοντας στο ογκόλιθο, ο αγρότης προσπάθησε να τον μετακινήσει στην άκρη του δρόμου. Μετά από πολλή προσπάθεια, τελικά πέτυχε. Όπως ο αγρότης έπαιρνε το φορτίο του με τα λαχανικά, παρατήρησε ένα πουγκί στο δρόμο εκεί όπου ήταν ο ογκόλιθος. Το πορτοφόλι περιείχε πολλά χρυσά νομίσματα και ένα σημείωμα από τον βασιλιά που έλεγε ότι ο χρυσός ήταν το άτομο που αφαίρεσε την ογκόλιθο από το οδόστρωμα. Ο αγρότης έμαθε κάτι που πολλοί άλλοι δεν είναι σε θέση να καταλαβαίνουν: Κάθε εμπόδιο παρουσιάζει μια ευκαιρία να βελτιώσεις την κατάστασή σου.
ΒΙΩΜΑΤΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ
Πριν από πολλά χρόνια, ήταν ένα κοριτσάκι που ονομάζονταν Λιζ και έπασχε από μια σπάνια και σοβαρή ασθένεια. Μοναδική ευκαιρία ανάκαμψης φαινόταν να είναι η μετάγγιση αίματος από τον πέντε ετών αδελφό της, ο οποίος ως εκ θαύματος επέζησε από την ίδια ασθένεια και είχαν αναπτυχθεί τα αντισώματα για την καταπολέμηση της ασθένειας. Ο γιατρός εξήγησε την κατάσταση στο μικρό αδελφό της, και ζήτησε από το αγόρι, αν θα ήταν πρόθυμος να δώσει αίμα στην αδελφή του. Τον είδα να διστάζει για μόνο μια στιγμή και μετά από μια βαθιά ανάσα είπε, “Ναι, θα το κάνω, αν θα σώσει Λιζ.” Καθώς η μετάγγιση προχωρούσε, ξάπλωσε στο κρεβάτι δίπλα στην αδελφή του και χαμογέλασε, όπως όλοι, βλέποντας το χρώμα επιστρέφει στα μάγουλά της. Στη συνέχεια, το πρόσωπό του έγινε χλωμό και το χαμόγελό του έσβησε. Κοίταξε τον γιατρό και ρώτησε με φωνή που έτρεμε, «Θα πεθάνω αμέσως;» Το αγόρι είχε παρανοήσει το γιατρό. Σκέφτηκε ότι επρόκειτο να δώσουμε την αδελφή του, όλο το αίμα του.
Οι ιστορίες αυτές δημιουργούν την αίσθηση της “δυνατότητας”. Δε δίνουν απαντήσεις σε κάτι συγκεκριμένο, αλλά τροφή για σκέψη και προβληματισμό.
Ζήσε με πάθος!
