Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι όταν ήμασταν μικρά παιδιά ήμασταν ευτυχισμένοι, χαρούμενοι και απολαμβάναμε την κάθε στιγμή μας, έτσι δεν είναι; Τι είχαμε τότε; Αυτό που ονομάζεται “Αυθορμητισμός”
Ήμασταν αυθόρμητοι. Κάναμε αυτό που νιώθαμε. Λέγαμε αυτό που σκεφτόμασταν και κάπως έτσι στις κούνιες με κάποια παιδιά γινόμασταν φίλοι ενώ με κάποια άλλα υπήρχε αντιπάθεια.
Πρόσεξε τώρα πόσο ίδιες είναι οι καταστάσεις, αλλά παρόλα αυτά οι περισσότεροι άνθρωποι δυστυχούν στις σκέψεις τους. Ας το πάρουμε αντίστροφα. Πάλι όλοι οι άνθρωποι έχουμε τους φίλους μας και τους ανθρώπους που μας αντιπαθούν αλλά τι διαφέρει; Λείπει ο αυθορμητισμός. Δεν κάνουμε αυτό που νιώθουμε, ούτε λέμε αυτό που σκεφτόμαστε. Έτσι λοιπόν αναρωτιέμαι για ποιο λόγο να μην είμαστε αυθόρμητοι αφού και στην μια και στην άλλη περίπτωση κάποιοι θα μας αγαπήσουν και κάποιο άλλοι όχι…
Ο αυθορμητισμός θα σου δώσει γέλιο, χαρά και ηρεμία. Θα σε απαλλάξει από ατέρμονες εσωτερικές συζητήσεις που δεν οδηγούν πουθενά. Επίσης, θα σε βοηθήσει να αναπτύξεις το δημιουργικό κομμάτι της ζωής σου που είναι πολύ σημαντικό για την εξέλιξη σου μια από τις πιο σημαντικές ανάγκες που πρέπει να καλύψεις για να μπορέσεις να νιώσεις πληρότητα στη ζωή σου.
Πολλοί σκέφτονται, ότι εάν εκφράσουν αυτό που έχουν μέσα τους τότε θα μείνουν χωρίς φίλους, χωρίς σχέσεις χωρίς δουλειά κ.ο. Αλλά αυτό δεν ισχύει. Ο θυμός, η απογοήτευση, το μίσος και ότι άλλο μπορεί να έχουμε μέσα μας οι άνθρωποι, που τείνει να είναι το πρώτο που θέλουμε να εκφράσουμε, δεν έχει να κάνει με τον παιδικό αυθορμητισμό που μιλάμε, αλλά έχει να κάνει με ένα κομμάτι της ψυχής μας που πονάει και ενώ διψάει για αγάπη και προσοχή, είναι τόσο φοβισμένο που προσπαθεί να προστατευθεί μέσα από αυτές τις άμυνες!
Οπότε, εάν νιώθεις ότι υπάρχει κάτι τέτοιο μέσα σου σκέψου την εκδοχή να το θεραπεύσεις ώστε να απελευθερωθείς μια για πάντα.
Έτσι λοιπόν, εάν επαναπροσδιορίσεις αυτό το μέρος του εαυτού σου, τότε θα μπορείς να βιώσεις την αξία και τη δύναμη του αυθορμητισμού. Τη δύναμη να ζεις στο τώρα χωρίς σκέψεις για το τι θα γίνει εάν… ή όποιες άλλες!
Ας πάμε στην πράξη:
Αυτό που θέλουμε να φθάσουμε, είναι να εμπιστεύεσαι το πρώτο που σου έρχεται στο μυαλό και αυτό να είναι μια ενδυναμωτική σκέψη. Όσο πιο πολύ σκέφτεσαι κάτι τότε πιο αρνητικό και αποδυναμωτικό είναι. Όταν το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι, είναι αρνητικό ή αποδυναμωτικό, τότε έχεις εκπαιδεύσει πολλά χρόνια τον εαυτό σου, να απέχει από την πηγή της σκέψης. (Έτσι για την ιστορία, υπάρχει ένας συντονιστής σκέψεων ). Πρέπει είναι να είσαι κοντά σε αυτόν. Να είσαι κοντά στη δημιουργία!
Τι χρειάζεται να κάνεις;
Αυτό που πρέπει να κάνεις, για αρχή μερικές φορές μέσα στην ημέρα, σε πράγματα που δεν είναι σημαντικά για σένα να ακολουθείς την πρώτη σου σκέψη. Για παράδειγμα:
- Θέλεις να πιεις ένα αναψυκτικό και σου έρχεται ότι διψάς και νιώθεις ότι θέλεις να πιεις νερό. Απλά κάντο!
- Βλέπεις κάποιο άνθρωπο και θέλεις να πεις Σ΄ αγαπώ; Απλά κάντο!
- Θέλεις να γράψεις στο προσωπικό ημερολόγιο σου; Απέφυγε να σκεφτείς τι να γράψεις. Απλά γράψε ότι μπούρδα και εάν νομίζεις ότι σου έρχεται.
- Θέλεις να γράψεις τους στόχους σου; Απλά να τους γράψεις χωρίς καμία άλλη σκέψη.
Ότι σου έρχεται κάντο… Αυτό για αρχή. Όταν νιώσεις άνετα με αυτό το βήμα, μετά άρχισε να ακολουθείς αυτή την τακτική σε όλο και πιο πολλά πράγματα μέσα στην ημέρα σου, και μετά σε όλο και πιο σημαντικά. Σε πολύ γρήγορο χρονικό διάστημα, θα ανακαλύψεις ότι θα γελάς με την καρδιά σου, θα είσαι δημιουργικός, ανέμελος και θα χαίρεσαι σαν παιδί, ενώ την ίδια στιγμή ανεξάρτητα από το τι θα πεις οι άλλοι δεν θα σε παρεξηγούν γιατί θα βγαίνει αυθόρμητα αυτό που κάνεις και αυτό είναι κάτι που απολαμβάνουν οι άνθρωποι!
Για αυτό ζήσε με την καρδιά σου… Ζήσε με Πάθος!
