Πόσες φορές σου έχει συμβεί να λάβεις αυτή την απάντηση, και κάποιες φορές να λαμβάνεις αυτή την απάντηση από τον ίδιο άνθρωπο επανειλημμένα, και να αναρωτηθείς: “Μα πράγματι έχει τόσες δουλειές; Δεν έχει καθόλου χρόνο; Ή μήπως είναι μια δικαιολογία;”

Σε κάποιους ανθρώπους πράγματι ο χρόνος τους είναι περιορισμένος, και παγιδευμένοι από το άγχος της καθημερινότητας, ούτε καν οι ίδιοι δεν μπορούν να αντιληφθούν πόσες φορές απαντάνε στους φίλους, στους συνεργάτες, στους συγγενείς, αλλά και στον ίδιο τους τον εαυτό την φράση “Δεν έχω χρόνο”

Αυτοί οι άνθρωποι, πράγματι, και το ξέρω γιατί το έκανα κι εγώ, πίνουν τον καφέ τους γρήγορα σαν κάτι που πρέπει να γίνει αλλά χωρίς να αντιληφθούν καν την γεύση του.. Τρώνε γρήγορα.. Πλένονται γρήγορα.. Μιλάνε γρήγορα.. Είναι ανυπόμονοι με τους άλλους ανθρώπους όταν περιμένουν μια απάντηση “Πες το γρήγορα”.. Κοιμούνται λίγο.. Και βρίσκονται σε έναν συνεχή αγώνα με τον χρόνο να προλάβουν. Είναι οι άνθρωποι που όταν σου λένε “Δεν έχω χρόνο” το λένε με κάθε ειλικρίνεια.

Τι γίνεται όμως όταν η φράση αυτή χρησιμοποιείται σαν δικαιολογία; Και πως μπορείς να το καταλάβεις; Συνήθως πάει εκεί το μυαλό και η σκέψη σου όταν έχεις δώσει κι εσύ την απάντηση αυτή ως μια δικαιολογία;

Τι μπορεί να κρύβεται λοιπόν πίσω από κάθε “Δεν έχω χρόνο”;